De televisie staat aan met een Bulgaarse soapserie en de bloemen die op tafel staan heeft zijn moeder speciaal voor het interview neergezet.
Door Simone Kiekebosch. Foto's Marc van Kempen
Bart, een klant van de Coop aan de Molukkenstraat, tipte ons om eens te gaan praten met Mitko, de jonge accordeonist die daar vaak zit te spelen. Ik ken hem niet, maar kom dan ook maar een keer per jaar bij deze Coop. In het aspergeseizoen. Ik weet dat de asperges speciaal uit Limburg komen.
“Ja, dat klopt” zegt Mitko vrolijk, “daar komt een speciale auto voor, voor die asperges.”
Reizen tussen Bulgarije en Nederland
Mitko Radev en zijn Bulgaarse vrouw wonen bij zijn ouders in huis.
“Mijn ouders wonen al meer dan vijftien jaar in Nijmegen. Ik heb al dertien jaar heen en weer gereisd tussen Nijmegen en Bulgarije, waar wij vandaan komen. We komen oorspronkelijk uit Varbitsa, een klein dorpje in de bossen, met zo’n 1000 inwoners. Als je daar iets vertelt weet binnen vijf minuten het hele dorp dat.”
Hij schatert het uit.
“Ik speelde accordeon bij de Coop, verdiende daar wat geld mee en ging dan terug naar Bulgarije voor een aantal maanden. Vroeger kon je nog redelijk verdienen als straatmuzikant, maar tegenwoordig niet meer. Mensen hebben geen contant geld meer. Ik speel daar nu acht jaar en ken de chef en al het personeel. Hele lieve mensen. Ik ben ook heel dankbaar dat ik daar mag spelen. Ik ken ook de meeste klanten van de Coop. Ik speel en maak praatjes, daar heb ik ook Nederlands geleerd. De klanten kennen me zo goed, dat ze aan mijn gezicht kunnen zien hoe het met me gaat. Meestal gaat het goed met me, maar soms iets minder, dan maak ik even een praatje met een klant en zakt het onmiddellijk. Het helpt dan ook wel om accordeon te spelen. Ik speel sinds mijn twaalfde accordeon. Ik kan niet zonder muziek. Ik speel Bulgaarse muziek, maar ook bekende Nederlandse deuntjes die mensen leuk vinden, zoals Marina.”
De baby
“Waarschijnlijk zien de klanten nu dat ik heel moe ben, want mijn vrouw Emilia en ik hebben zeven maanden geleden een baby gekregen." Hij vertelt dat hij moe is, maar zijn hele gezicht straalt.
“Het heeft vier jaar geduurd voordat we een kindje kregen. We wilden zo graag en het was zo moeilijk. In Bulgarije heb ik gebeden (we zijn christelijk) en vlak daarna bleek Emilia zwanger te zijn. Op de dag dat mijn vrouw de positieve zwangerschapstest naar mij stuurde, begon mijn leven. Ik was zo waanzinnig blij. En mijn vader ook, hij had tranen in zijn ogen, stamelde “ik word opa” en die avond hebben we groot feest gevierd!
Ik ken Emilia al sinds haar veertiende, maar toen was ze nog te klein. Toen ik haar op haar 18de weer zag, vond ik haar meteen weer leuk. Maar ze had een vriendje. Toen ik in Nederland aankwam, appte ze me dat het uit was met haar vriendje. Ik vertelde haar dat ik voor haar terug zou komen naar Varbitsa en reed in twee dagen terug. We hadden bij het bloemenperkje in het dorp afgesproken. En daar begon onze relatie. Ze is heel lief en kan goed koken. Dat leert ze van mijn moeder, want zo hoort het in Bulgarije. Maar als de baby iets groter is, kan Emilia ook naar school om Nederlands te leren om uiteindelijk ook te werken in Nederland.
Mijn leven is totaal veranderd. Eerst ging ik heen en weer naar Bulgarije en ging dan met vrienden feesten. Nu heb ik daar helemaal geen behoefte meer aan. Mijn familie is heel belangrijk voor me en ik doe alles voor de baby. Ik wil dat onze dochter goede kleren, een goede school, en een mooie toekomst heeft. Nu weet ik wat leven is."
Eigen bedrijf
“Ik heb naast accordeon spelen ook als stukadoor gewerkt. Eerst voor een baas, maar na anderhalf jaar wilde hij me nog steeds geen fatsoenlijk contract geven. Ik wil een officiële baan als stukadoor. Niet een beetje zwart werken of zo.
Ik heb dus besloten om voor mezelf te beginnen. In december heb ik een geschikte auto gekocht en eigen materiaal. Ik ben de vorige maand bij de Kamer van Koophandel geweest en ben sinds kort dus zzp'er onder de naam TMM Stukadoor. Ik ben er klaar voor. De naam van het bedrijf is TMM, naar Theresa, mijn dochter, Mitko en Miro, mijn vader. Ik werk samen met mijn vijf jaar jongere broer Niki en onze vriend Mustafa, ook uit Bulgarije. Met hen heb ik al jaren samengewerkt en we zijn alle drie harde werkers. Ik werk graag en ik hou wel van zwaar werk. Ik heb ook drie seizoenen druiven geplukt in Frankrijk. Dat is pas zwaar werk! Maar wel goed voor de spierballen. Haha.
En wat ik ook ga doen: ik ga met de klanten overleggen over hoe laat ze willen dat we komen. Niet: we zijn er om half acht, maar: op welke tijd zullen we beginnen en eindigen? Alles in overleg. En ik wil ook geen flutwerk afleveren. Ik wil kwaliteit boven tijd. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. De klant moet tevreden zijn.”
Toekomst in Nederland
“In het begin dat ik heen en weer reisde, had ik heimwee naar Bulgarije, maar nu is het andersom.
De mensen in Bulgarije zijn veel agressiever. In de winkel word je niet netjes behandeld bijvoorbeeld. Ik ben veel Nederlandser geworden. Ik wil mijn leven hier verder vormgeven. Als ik nu in Bulgarije ben, voelt dat als vakantie. Nijmegen is mijn thuis geworden met warmte en familie om me heen. Mijn schoonouders wonen in Arnhem. We zien elkaar regelmatig.
Het liefst wil ik nog wel een rustiger eigen huis met mijn familie.”
Ik zeg bij het naar buiten gaan: “En Bart?”
Mitko: “ik denk dat ik morgen even ga spelen bij de Coop en als ik hem zie, ga ik hem knuffelen.”
Hij slaat lachend zijn hand voor de mond: “Oh nee, dat mag niet met corona….”
Mocht u een enthousiaste stukadoor zoeken: 06-20783857
Facebook: Tmm Stukadoor