In deze rubriek laten we mensen aan het woord die buiten Nijmegen-Oost zijn opgegroeid en hier wonen. Hoe kijken zij aan tegen het leven onder de stolp van Oost? Deze keer Rotterdam versus Nijmegen.
Sophie Blussé (50) woont met haar gezin, man, twee zoons van 14 en 16 jaar oud en hond Saar sinds anderhalf jaar in Berg en Dal. Zij is geboren en getogen in Rotterdam.
Ze wil graag met de hond op de foto en ik begrijp helemaal waarom. Wat een prachtige harige beauty!
Tekst: Simone Kiekebosch, foto's: Mohanad Ataya
Vertel eens iets over jezelf
“Ik ben Sophie, geboren en getogen in Rotterdam. Ik ging voor mijn studie Muziekwetenschappen naar Utrecht, maar ben uiteindelijk vanwege de liefde teruggegaan naar Rotterdam. Ik heb altijd in de muziek gewerkt, vooral in de jazz-sector. Ik ben sinds 2020 directeur van Music Meeting Festival. Voordat ik naar Nijmegen kwam, was ik directeur van Jazz International in Rotterdam. We richtten ons daar op liefhebbers van avontuurlijke jazz en improvisatiemuziek. Met een mooi zusterfestival in Nijmegen trouwens (FJIN!). Evenementen waar je nieuwe muziek kunt ontdekken, net als bij Music Meeting. Daar zit ook jazz tussen, maar vooral brengen we bijzondere artiesten van over de wereld naar Park Brakkenstein. Een muzikaal driedaags feest vol ontdekking en ontmoeting.”
Waar woonden jullie precies?
“In het Kleiwegkwartier, Rotterdam Noord." Als ik hier over de Daalseweg fiets, moet ik steeds aan de Kleiweg denken. De Kleiweg heeft minder gezellige kroegjes zoals Nijmegen-Oost heeft, maar er was wel veel levendigheid. Met kleine winkeltjes, ook een Albert Heijn en een boekwinkeltje. Qua uiterlijk lijkt het ook wel op de Daalseweg, maar wat diverser qua bewoners. En met een tram!
Wat bracht jullie naar Nijmegen?
“Meerdere redenen. We misten een groene omgeving en we zochten goed onderwijs voor onze zoons. Onze jongste zoon zou net naar de middelbare school gaan en krijgt nu Agora-onderwijs op het Montessori College. En de timing met mijn nieuwe baan bij Music Meeting was perfect. Dus het was nu of nooit. En met terugwerkende kracht denk ik dat we ook toe waren aan een mildere omgeving, iets minder hardheid. We hebben naarstig gezocht naar een woning en vonden dit huis in Berg en Dal.
Al eerder had ik al wel iets met Nijmegen trouwens. Ik heb in een bandje met Nijmegenaren gespeeld (basgitaar) en ook kwamen we zodoende weleens optreden hier, bijvoorbeeld bij Trianon. En ook de keren dat ik in Nijmegen was als bezoeker van Music Meeting, voelde dat iedere keer als een warm bad. Ik zei dus wel al vaak: als ik ergens anders zou willen wonen in Nederland, dan zou dat weleens Nijmegen kunnen zijn.
Er zijn overeenkomsten tussen Nijmegen en Rotterdam. Het voelt ook wel vertrouwd: de rivier, de brug, het platgebombardeerde centrum. Het mag van mij ook best wat rauw zijn. Dat spreekt me wel aan.”
Rotterdammers versus Nijmegenaren
“Mensen in Rotterdam zijn echte doorpakkers, het is een echte werkstad.” Ze peinst even: “Maar dat heeft natuurlijk ook voor een stuk met het gezin waarin je bent opgegroeid te maken. De mouwen-opstropen-mentaliteit, laten we het gewoon gaan dóen. Soms ben ik voor Nijmegen iets te snel of ongeduldig, denk ik weleens.
Mensen in Rotterdam zijn directer en gejaagder. Bijvoorbeeld bij de kassa. In Nijmegen wacht je gewoon even als iemand een praatje met een klant maakt. In Rotterdam reageert men daar onmiddellijk op, soms bot, maar soms ook met een scherpe grap. Rotterdammers zijn ook geestig! Ik heb het idee dat mensen in Nijmegen ook iets meer de tijd nemen om te genieten van het leven. Ze zijn hartelijk, vriendelijk, betrokken en opener.
Als ik door de stad fiets in Rotterdam voel ik altijd een zekere spanning. Ik ben altijd wel een beetje op mijn hoede. Dat heb ik helemaal niet in Nijmegen. Ik vind het dan ook wonderbaarlijk hoe vreedzaam de Vierdaagse eigenlijk verloopt. Gigantisch evenement zonder gedoe. "Heel bijzonder.”
Wat mis je het meest?
“Ten eerste mijn familie en vrienden. Daarnaast -toen we net verhuisd waren - mijn oude buurt, daar heb ik 16 jaar gewoond, het huis waar de kinderen zijn grootgebracht. Leuke winkeltjes om de hoek. In Berg en Dal zijn geen winkels, maar daar ben ik inmiddels aan gewend.
Soms mis ik ook de anonimiteit van de grote stad. In Rotterdam kun je anoniem in de massa opgaan.
En, ik mis de nabijheid van de zee. We gingen vaak met de hond naar Monster. Daar konden we uren lopen en de hond mag daar loslopen. Dat is zo heerlijk” zegt ze mijmerend.
“En ik mis de platheid van Rotterdam, letterlijk! Nu moet ik iedere keer de berg op fietsen. En ik doe van alles in de stad, ik werk er, speel in een coverbandje en heb zangles in de stad. "En daarna iedere keer die berg weer op…”
Mis je op cultureel gebied niets?
"Nee. Nijmegen heeft veel meer cultureel aanbod dan ik van tevoren had bedacht. En het lijkt ook, alsof er meer mogelijkheden zijn voor amateurmuzikanten (van mijn leeftijd!). Het is toegankelijker, met jamsessies bij Café de Kroon, de optredens bij Brebl etc.”
Hoe bevalt het in Berg en Dal?
“Wij vinden het heel fijn en rustig wonen hier, in een superstraat! We hadden al na zes weken een straatfeest en af en toe wordt er een borrel georganiseerd voor iemand. En dan komt ook echt iedereen. Het is hier wel echt een community. Veel mensen met een groot hart en piepkleine honden trouwens. Het wordt hier dan ook wel teckeldorp genoemd. Hahaha. We lopen elkaar de deur niet plat, maar iedereen staat voor elkaar klaar als er iets is.
En het is hier een oase van groen. Heerlijk wandelen langs de N70 met Saar, met heelmooie open plekken op de route. We komen ook weleens bij Tante Koosje, om te eten. Heel gezellig. Volgende restaurant om eens te bezoeken wordt De Grut.
Ik kan nu niet zeggen dat ik nooit meer terugga naar Rotterdam, maar ik begin hier behoorlijk te wortelen.”
Ruud, haar man, loopt voorbij: “Ik ga hier nooit meer weg!”
En Saar? Die denkt er precies hetzelfde over.