Een jaar later…
Uit de wijkkrantrubriek ‘prikbordadvertenties’ van oktober 2021:
“Iedere woensdag 11.00-11.45 uur. Wandelen door de buurt. Loop gratis mee, weer of geen weer. Beginpunt: Postweg 50 bij de witte villa. Iedereen is welkom! Je hoeft je niet op te geven of af te melden.”
We weten allemaal dat het doel van de Wijkkrant o.a. is om bewoners te verbinden en het vormt natuurlijk een graag gelezen communicatiekanaal in onze prachtige wijk. Maar, over verbinding gesproken, wat is dan een jaar later de ‘opbrengst’ van zo’n verzoekje….?
Tekst: Gottfried Erdtsieck, foto: Marc van Kempen
Dus ik trok de stoute schoenen aan ging op 10 november jl., een jaar later, op het afgesproken punt en tijdstip kijken of er activiteit te ontdekken viel. En warempel, er had zich tegen 11.00 uur al een klein groepje wandelaars verzameld, en heel snel groeide het groepje in de laatste minuten uit tot wel 17 belangstellenden!
Geen gedraal, stipt om 11 uur nam een van de deelnemers het initiatief, en lichtte een tipje van de sluier: “Kom, we gaan, en we doen vandaag de boerenkoolroute … !” Waarop we richting het Limosparkje liepen, en door het hek bij de oude tennisbaan naar de Dommer van Poldersveldtweg. Ondertussen keuvelde iedereen al gezellig in groepjes van twee of drie en genoten van een waterig zonnetje.
Ik leer in korte kennismakingsgesprekjes wel een aantal wandelaars kennen. Hubert, (“Op z’n Frans uitspreken, hè, U-bér…) die uit het voormalig Nederlands-Indië als kleine jongen vanuit de warme tropen in het koude Nederland terechtkwam. En na een aantal omzwervingen is gaan studeren in Nijmegen. En blijven plakken! Hubert is een regelmatige ‘meeloper’, maar hij zit ook regelmatig in het zonnigere zuiden te genieten van zijn pensioen. Of Anneke, in haar werkzame leven in de bibliotheek van de gevangenis in Grave (sinds 1988, toen de gevangenis geopend werd) haar belangstelling voor de Nederlandse literatuur op gedetineerden overbracht. Haar laatste boek? “Het Boekenweekgeschenk uit 1988 van Hugo Claus, wilde ik toch weer even herlezen..”, zo antwoordde Anneke.
Ondertussen zijn we bij de Vlindertuin en daar komen we in een moestuintje de eerste boerenkoolplantjes tegen. Zigzaggend naar de Cipresstraat waar we plotseling een gangetje in slaan en achter de flats een oase van tuinen en tuintjes tegenkomen, hier en daar met… boerenkool!
Ondertussen leer ik Piet kennen, hij is als buurtmaatje al jaren in de wijk actief als vrijwilliger, en het laatste jaar ook verbonden met de organisatie “Ontmoeten en Verbinden”.
Kijk! We passeren in de Beukstraat weer een moestuintje met… u raadt het al… boerenkool!
Inmiddels begrijp ik dat het gezelschap uit een ‘harde kern’ bestaat die wekelijks van de partij is, maar dat sommigen ook pas een paar keer meegelopen hebben.
In gesprek met Marleen leer ik dat de vrijblijvendheid zo gewaardeerd wordt, niet afmelden, en als je zin en tijd hebt: iedereen welkom! Ook niet te lang, gewoon een gezellig ommetje. Mieke, hier pas voor de eerste keer, is het aan het uitproberen.
Vervolgens zijn we bij het Moerbeiplantsoen, een mooi straattuintje, en wandelen we via de Postweg terug naar het startpunt waar ons nog een aangename verrassing staat te wachten: voor de deelnemers blijkt dat er bij ‘Onder de Bomen’ dan een welverdiend, gratis kopje koffie of thee klaar staat!
Succesvol
Omdat Natasja Peters, de initiatiefneemster, deze ene keer toevallig niet meeliep, heb ik met haar enkele dagen later afgesproken.
Ze begint enthousiast te vertellen: “Zo’n wekelijkse wandeling leek mij heel leuk en in overleg met Stip Oost kwam ik op het idee om deze wandeling aan te laten sluiten op het bestaande initiatief van ‘Onder de Bomen’ om voor buurtgenoten iedere laatste woensdag van de maand om 12 uur een kopje soep te serveren.”
De kortste conclusie: een zeer succesvol initiatief! Al een jaar lang start élke woensdag een groepje variërend van 10 tot 20 wandelaars om steevast bij ‘Onder de Bomen’ op de eindstreep onthaald te worden op een kopje koffie. En één keer per maand serveren ze zelfs een kopje soep. Maar dan is het eindpunt Stip Oost!
Natasja gaat verder: “In september liep een vriendin van mij uit Zuid-Afrika mee, en ze is dit initiatief in haar dorp in Zuid-Afrika gestart. Ook met succes want één oproep “Kom Saam Stap” leidde bij de eerste afspraak tot 57 deelnemers! En nu is het daar ook een wekelijks terugkerend evenement!”
En hoe leuk is om bij “Onder de Bomen” te eindigen en nog te genieten van de mooie spullen die ze daar maken en verkopen. Ook zonder wandelingetje vooraf, altijd een bezoek waard!
Fotografie: Marc van Kempen. Foto's zijn niet rechtenvrij en blijven voorbehouden aan de fotograaf. Gebruik in overleg met de fotograaf