Er gebeurde afgelopen jaar weer zoveel in Hengstdal dat er voldoende inspiratie was voor tientallen wandelaars en een afwisselend ommetje door de wijk.
De start met muziek van onze Ton was bij gloednieuw zorgcentrum de Vlier aan de Vlierestraat. Goed om te zien dat bijna veertig zorgbehoeftige wijkgenoten daar naast gewone zorg ook aandacht en activiteiten krijgen als appelkoekjes bakken, boetseren en zingen.
Daarna liep de groep nog langs tal van andere bijzondere plekken in Hengstdal met elk een eigen verhaal:
Bij voormalige wasserij de Vlinder bovenaan de Dommer was geen gele vlinder meer aan de gevel. Er waren wel verhalen over de grote chemische wasserij uit 1925, met gele bestelauto's, de keurige verzorging met gele vlinderhoesjes en de roerige start van eerste Nijmeegse vastgoedimperium rond 1980 met verhuur van talloze bedrijfsruimte en kamers.
De Wandelaars hoorden daarna naar verhalen van twee dalbewoners. Eerst over columnist Jan de Man die vanuit Elzenstraat 10 jaar lang meer dan 100 columns inclusief een moordverhaal in de wijkkrant schreef. En daarna een verhaal over de twintigjarige Arnold Hoogland die in 1937 naar Spanje reisde om de gekozen regering te helpen tegen Franco en diens nazistische Duitse vrienden. Na een jaar kreeg Arnolds strijdbare moeder op de Sleedoornstraat in het toen zeer katholieke Hengstdal plots geen brieven meer en zocht via het Volksdagblad wanhopig naar informatie. Ze kon alleen nog hopen op een wonder, dat helaas nooit kwam.
Verderop in wijk kwamen we bij de kleine maar fijne en bijzondere buurttuin, Hof van Hengstdal met portretten en vogelhuisjes aan de Beukstraat. We hoorden over de strijd voor tuin en verbinding i.p.v. gazon en de inspiratie om niet alleen groenten te telen, maar ook het gezellige groenwerk te vieren met Palmpasen en portretten aan de muur
Terug naar de Elzenstraat waar Wim Bilo bij de nieuwbouw vertelde over de jarenlange en kostbare strijd van 22 huishoudens om daar samen te gaan bouwen en wonen. Het kost wat maar ze zien hun eigen woning naast de gezamenlijke ruimte en tuin binnen een jaar duidelijk voor zich.
Na zoveel vertrouwen in de toekomst ging het ommetje weer de dommer in. Tegenover de oude Vlinder was een hoge kale muur met allerlei graffiti, maar buurtbewoner Mike had een beter idee. Onze Diederik Grootjans vertelde hoe ze samen met een fonds van de provincie en een paar helpers een paar honderd buurtkinderen en buurtbewoners hebben geïnspireerd om wel 700 tegels te schilderen. Samen op de muur geplakt vormen ze een muurschildering met gladiolen van wel vijftien bij 6 m die als verhaal de buurt nog jaren zal verbazen over wat je samen kunt.
Het verhaal kreeg nog prachtige muzikale aanvulling. Beatboxer Anil van artiestenbureau Plus gaf een heel bijzonder concert met keelklank liederen, oertonen en andere geluiden die hij met alleen zijn mond produceerde.
De initiatiefnemer wilde nog naar de Kentering waar een paar (bij het wijkfeest afgezaagde en) met vredesduif ingebrande boomschijven waren geplaatst, maar moest dit helaas overslaan.
Vervolgens kwamen de wandelaars bij de Pipowagen onder de Koningstoren waar een paar buurtbewoners een buurtHuiskamer waren begonnen. Elke maandagochtend ontvangen ze daar nieuwsgierige en gesprekshongerige wijkbewoners met koffie, koek en aandacht. Er bleek zoveel belangstelling dat ze een warmere ruimte hebben gezocht. Omdat ze die ook vonden bij de Griek op de Van 't Santstraat 159 kunt u daar elke maandagochtend tussen 10 en 13 terecht voor koffie, koek en contact.
Ommetje Hengstdal werd afgesloten met een paar bijzonder eigen liederen van Singer songwriter Hans Hamers onder andere over de eigenaardigheden van (o zo belangrijke) vriendschappen. Alles bij elkaar kwamen we zo op weer tien verhalen waardoor we samen met de verhalen uit eerdere jaren een boek zouden kunnen schrijven over 50 en meer tinten Hengstdal. Nog meer nagenieten!
