Onderstaand verhaal was donderdag nog maar half af daarvoor excuus svp. Henk maakte het vrijdag af zodat de redactie eventueel een compleet verhaal in de Wijkkrant van maart kan plaatsen en u het kunt lezen.
Achterhoeker en Nijmegenaar Henk Horstink begon in januari 2019 aan een bijzondere tocht om een geëmigreerde vriend in Durban. Zuid-Afrika, fietsend op te zoeken. Dat jaar kwam hij in drie maanden via de Sahara tot Douala in Kameroen, maar moest toen terug om een jaar later zijn fietstocht voort te zetten en via Congo en Angola Namibië te bereiken. Pas in 2022 kon hij daar na Corona verder en bereikte via Kaapstad en Durban de hoofdstad van Zimbabwe, Harare. En de drie jaar daarna Kigali en Kampala in Rwanda, resp. Uganda plus Addis Abbeba in het mysterieuze Ethiopië. Zie kaart met etappeplaatsen in Afrika.
Hij ontmoette daarbij fietsend naast oude vrienden en collega’s ook heel eenvoudig tal van gewone donkere Afrikanen. Vooral bij slaapplaatsen en stalletjes langs de weg. En die mensen blijken (net als wij) bezig te zijn met eten, kinderen krijgen, kunst vrienden, wonen en werken. Alleen doen ze het meestal net ietsje anders dan wij gewend zijn. En daarnaast zag hij (niet vreemd als je zolang onderweg bent langs paden en wegen) regelmatig ook bijzonder kleurige vlinders, vogels en andere vreemde dieren. Afgelopen februari en maart fietste hij vanuit Kampala in Uganda oostwaarts naar Kenia en vandaar noordwaarts naar Ethiopië waar her en der waterputten met pompen gebouwd zijn.
Het fietsen zelf
Fietspaden zoals bij ons zijn er niet, maar de doorgaande wegen zijn vaak gewoon geasfalteerd en in elk geval verhard. want in los zand kunnen alleen Parijs-Dakar-rijders verder. Wel had ik er last van dat er tussen de hoofdwegen alleen “dirt roads” liggen met vlakke stukken, maar ook geulen, grind en keien waar je tussendoor moet laveren. Het is al heel wat dat de Keniase overheid zorgt daar de mensen er met auto's en brommers in en uit kunnen en her en der waterputten boort
Het warme weer
Hoewel ik de laatste zes jaar daar alleen in onze winter fiets, is het af en toe toch tropisch heet. Ik probeer dat te vermijden door alleen te fietsen tussen zonsopkomst en 11- 12 uur, maar soms is er dan niets dan droog gras of minder en moet je even door. Uiteraard fiets ik altijd met een pet, maar dan nog heb je ondanks de altijd zelf opgewekte wind behoefte aan schaduw. Als er dan een boom was waar ik kon schuilen voor de zon moest ik die vaak wel delen met geiten die hetzelfde idee hadden.
Cacao, koffie en andere tropische producten
Mensen in verschillende landen vertelden regelmatig met trots hoe ze bezig zijn met de productie van bakolie, de teelt van goede cacao en koffie voor hun levensonderhoud, maar ook omdat ze er lol in hebben.
Water als basis
Terwijl het bij ons gewoon uit de kraan komt zijn veel mensen in Afrika elke dag bezig om water te halen bij een pomp of put en daar te pompen of te wachten tot je aan de beurt bent.
Contact met gewone mensen.
Fietsen is voor veel mensen een manier om ergens eenvoudig en sportief te komen, maar voor mij is het ook een geweldige mogelijkheid om bijna elke dag contact te komen met het gewone leven en daarvan te genieten. Gisteren zocht ik bijvoorbeeld een stalletje om wat te drinken of kopen, maar ontdekte bij het laatste huis in het dorp dat die er niet was. Ik besloot om mijn brood dan maar staande op te eten, maar al heel snel kwam er iemand naar me toe. In dit geval dokter Alex van de lokale kliniek die daar bleek te zitten. We maakten kennis, maar hij nodigde me ook uit om binnen te kijken en kennis te make met zijn collega's en werk. Ik vind dat erg leuk. En vandaag vrijdag 7 maart zag ik achter een hekwerk een paar gekleurde beelden. Omdat ik nieuwsgierig van aard ben, ging ik kijken en zag op die beelden een man met n geweer op een paard en een groot geel beest. De mensen die op me af kwamen hebben me vervolgens het verhaal vertelt. De opa van Andreas had veertig jaar geleden een gevaarlijke leeuw geschoten, was een held geworden en zo trots dat iemand er dat prachtige beeld van had gemaakt.
Wil je af en toe meer van dit soort verhalen lezen, dan kan dat op polarsteps.com/henkhorstink.
Zou je net als ik en een paar Nijmegenaren een club ondernemende Congolese vluchtelingen willen steunen met een klein bedrag aan euro's? Dat kan óók:
Ga svp naar gofundme/70794824, druk daar op de oranje doneerknop en volg de instructies.
Namens Christina van 16 (op de foto), Emmanuel, Jacqueline. Josephine, Philips en al hun collega's die telen en dromen van een normaal, modern en vredig leven, alvast bedankt!
