Hoewel het de hele dag al bijzonder slecht weer was, trok de Nacht van de Ommetjes in Nijmegen-Oost op zaterdag 4 oktober opnieuw meer dan honderd deelnemers. Wat maakt het Ommetje Oost toch zo bijzonder?
Is het de rijke historie van deze oude wijk? De unieke ligging boven op de stuwwal? De vele plekken met een bijzonder verhaal? Of de gevarieerde invulling met muziek, zang en dans, elk jaar weer? Het zal de combinatie zijn!
Het startpunt alleen al: het statige voormalige Canisiuscollege aan de Berg en Dalseweg, boegbeeld van Nijmegen-Oost. Wat een indrukwekkende hal met zijn galerijen en klassieke pilaren! Binnenkort kan deze door iedereen worden bewonderd, want hier komt koffie- en eetgelegenheid ‘De Hal’.
Nog imposanter is de bibliotheek, stijlvol gevuld met bijpassende oude boeken. Je waant je in de tijd dat de paters Jezuïeten hier de scepter zwaaiden en de vrome student zich verdiepte in goed katholieke lectuur.
De organisatie van het Ommetje was weer prima. Liefst vier verkeersbegeleiders zorgden voor de veiligheid. Ach, en dat jaarlijks geklungel met de geluidsversterker had ook wel iets vermakelijks. Regelmatig klonk het: ‘Microfoon dichter bij de mond houden!’
Onder leiding van Pink Tarenskeen gingen we op pad. In de Pater Brugmanstraat was Anton de Wildt toe aan alweer zijn negende optreden. Of was het toch de tiende keer? Hij maakte er een geestige act van.
Serieuzer werd het bij het Estelgebouw, waar Rob Jaspers bevlogen vertelde over de hevige gevechten om de Waalbrug in september 1944. In die dagen van de bevrijding van de stad én in de maanden daarna, toen Nijmegen frontstad was, zijn in dit deel van Nijmegen-Oost ongekend veel burgers en soldaten omgekomen. Dat we dit nooit vergeten…
Binnen toonde Estel-bewoner Ad Dekkers plaatjes van de monumentale panden die ooit op de stuwwal stonden, maar die door Duitse granaten en brandstichting volledig zijn verwoest.
Gelukkig wisselen in het Ommetje Oost ellende en schoonheid elkaar moeiteloos af. De jonge pianist Raphaël van den Berg speelde in de hal van het Estel een prachtig stuk eigen werk en Bewegingstheater Phoenix had een fraaie performance met ‘Smeulend vuur’, vrij naar ‘Who is afraid of Virginia Woolf’.
En over de natuur in Nijmegen-Oost raakt rasverteller Kor Goutbeek nooit uitgepraat. Op de rand van de stuwwal hield hij een enthousiast verhaal over ijstijden, stuwwallen en bomen.
Over bomen gesproken… Loop je door de Claas Noorduynstraat, groet dan even de kabouters en trollen in de bomen. Wel goed kijken, want groot zijn ze niet. Geestelijk vader van de bewoonde bomen is Jan van Esch die er met liefde en trots over vertelde vanaf de trappen van Résidence Margriet.
En dat ging maar door. Daar waren de gedichten van Shelly Roso, de gezongen ode aan de natuur door Henk Rullmann en de heerlijke dansvoorstelling door de jonge hiphop-dansers van Impuls Dance Studio uit Wijchen in de Dominicanenstraat.
Nou, dat was even bijkomen. Dus op naar café ’t Haantje!
