Zo'n grappig klein graafmachientje had op de Tooropstraat een gasleiding kapot getrokken. Ze waren een sleuf aan het graven voor de glasvezelkabel, die hier overal in de buurt in de grond gestopt wordt, maar die nimmer mijn huis bereikt. Consternatie alom: de straat werd afgezet, bewoners werd opgedragen ramen en deuren te sluiten (knallen de ruiten er dan bij een explosie niet juist uit?) en via de achterzijde hun huis te verlaten. Vijf brandweerlieden en -liedinnen wachtten op gepaste afstand van het lek. De zes medewerkers van het graafbedrijf stonden een stuk verderop. Twee mannen op bromscooters van Bureau Toezicht deden waar ze voor aangenomen waren en hielden toezicht. Alles onder de bezielende leiding van de officier van dienst van de brandweer en onze eigen wijkagent. En ik liep er tussendoor. Om een berichtje voor de Gelderlander te schrijven. De brandweercommandant en de politieagent stonden me vriendelijk te woord. De graafbedrijfmedewerkers mochten echter van een of andere hogere hand geen mededelingen doen. Ze mochten me zelfs niet vertellen hoe de chauffeur (??) of de graafbak (??) van een graafmachientje in vaktermen genoemd worden. Wel probeerde de zelfbenoemde woordvoerder me te verbieden om een foto van het gravertje voor de krant te maken, omdat de naam van hun bedrijf erop stond. Maar voor wat hoort wat, dus daar deed ik mooi niet aan mee. Ik had de bestuurder (??) van het gravertje gelukkig al eerder gesproken en wist wat er gebeurd was: de gasleiding lag niet diep genoeg, de bak ging erin, er was luid gesis en het stonk opeens overal naar gas. De mannen van het graafbedrijf hadden het gat dichtgegooid en het graafmachientje er bovenop gezet. Vervolgens hadden ze geheel volgens protocol de straat afgezet, de brandweer gebeld en de politie. Iedereen wachtte op de monteurs van Liander om het lek te dichten. Ze arriveerden met z'n drieën in twee busjes en sloten het gas af. De Tooropstraatblokkade kon opgeheven en alle hulpdiensten mochten naar huis. Ik liep tot aan de rand van het gat, waar nu twee Liandermannen bezig waren de leiding te repareren. Links een bordje 'Roken en open vuur verboden' en rechts een rood brandblussertje. Ze stonden me vriendelijk te woord en legden uit wat protocol was en hoe alles nu snel opgelost ging worden. Eén van hen wees me erop, dat ik op een werkplek was en dat dat eigenlijk speciaal schoeisel vereiste. Ik antwoordde, dat ik inderdaad op deze plek voor de Gelderlander aan het werk was, maar dat ik daar geen speciaal schoeisel voor nodig had. Ik denk dat hij bedoelde, dat ik op zijn werkplek stevige schoenen aanmoest, waar ik, bij een gasexplosie, niet uitgeblazen zou worden. Hij keek nog eens naar de blote voeten in m'n slippers, lachte en zei: „Ach meneer, voor deze keer wil ik het wel door de tenen zien”.
Meer verhalen van Rene
Op het Daalsepleintje staat een twintigtal fietsen tegen elkaar. Nieuwe fietsen en oude fietsen, sportfietsen, omafietsen en een kinderfietsje. Ze staan allemaal op slot. Wat ...
In Nijmegen-Oost wordt stevig gevlagd. Door het wegvallen van het centraal schriftelijk hebben veel meer leerlingen hun eindexamen gehaald dan in andere jaren. Als een scholier...
HENGSTDAL - In de Van 't Santstraat zijn twee enorme rode beuken gerooid. De bomen waren aangetast door de reuzenzwam meripilus giganteus, een parasiterende schimmel, die de wo...
Meer verhalen
Je leven omgooien, dingen helemaal anders gaan doen, velen dromen ervan. Fréderique Peutz, geboren en getogen in een groot gezin in Berg en Dal, voegde in 2017 de daad bij het ...
Ben je gek op creatief bezig zijn? Vind je het leuk anderen te begeleiden in hun proces? Ben je zelf bekend met een psychische kwetsbaarheid en heb je een goede basis van herst...
Kattentrimsalons zijn nog niet zo bekend. Denk daarbij niet aan een kattenrenbaan of speeltuin voor katten. In Trimboutique Majesteit trimt Fabiola Verriet majesteitelijk de v...